Pieter Ottosen overleden
Dit artikel is eerder gepubliceerd in de Harlinger Courant van 9 juli 2015.
HARLINGEN – In de nacht van dinsdag op woensdag maakte Pieter Emil Ottosen, beter bekend als de Vlielander sleepbootkapitein, een einde aan zijn veelbewogen leven. Van afkomst was hij was hij half Deens, half Vlielands. Pieter was kapitein-eigenaar van de sleepboot Vlieland. Onlangs, naar aanleiding van een conflict met een leverancier, was zijn schip aan de ketting gelegd. In zijn wanhoop zag hij geen andere uitweg. In een lange afscheidsbrief , gericht aan al zijn Facebook- en e-mailcontacten, schreef hij: “Dit betekent voor mij het einde. Ik kan met alle piraten vechten, maar dit niet. Ik ben sowieso doodmoe na jaren vechten.”
Tekst en foto’s Gijs en Inge van Hesteren
Ottosen was een opmerkelijk karakter. Klein van stuk was hij voor de dooie dood niet bang. Met een nietige boot en soms gigantische booreilanden op sleeptouw trotseerde hij storm en ontij op alle wereldzeeën. Met piraten en ander gespuis maakte hij letterlijk korte metten. Op zijn sleepreizen had altijd een vuurwapen bij de hand, tegen alle regels in. Hij aarzelde niet er gebruik van te maken als een zeerover zijn levenswerk te na kwam.

Piet’s laatste optreden, bij de TT van Elst, met de nieuwe MV-Agusta klassieker. Dit jaar trad hij hier voor het eerst mee in het strijdperk.
Zoals veel kleine mannen had hij een overmaat aan geldingsdrang en zat hij vol sterke verhalen. Wie hem beter kende vergaf hem dat. Achter zijn ruige uiterlijk verschool zich een klein en eenzaam hart. Ottosen was altijd op zoek naar vriendschap, maar vond die niet altijd in de vorm die hij nodig had. Hij hield van de goede dingen des levens. Zijn gulheid was onbegrensd en legendarisch.

Ottosen in het stuurhuis van zijn levenswerk, de zeesleepboot Vlieland.
De motorsport was zijn tweede grote liefde, naast de sleepvaart. De afgelopen jaren organiseerde hij op het bedrijventerrein Oostpoort de Harlinger klassieke motorraces. Eénmaal ook met deelname van de SAM. Na afloop gaf hij uitgebreide barbecuefeesten voor al zijn motorvrienden. Legendarisch zijn de biefstukken als deurmatten, de kisten vol met sliptong en de vaten met koel bier.
Tijdens de race-evenementen reed hij zelf heel vaak mee. Hij kon kiezen uit een prachtige verzameling historische renmachines. Regelmatig stond hij op het erepodium bij racedemonstraties van Nederlandse klassieke rensportorganisaties als SAM, CRT, HMV en RMM, bijna altijd vergezeld van zijn jongste zoontje Eduard. Zij tweeën vormden een onafscheidelijk koppel.
Ottosens veelbewogen leven kwam deze week tot een tragisch einde. Om hulp vragen bij anderen was niet bij hem opgekomen. Hij vertrouwde als altijd op zijn eigen kunnen. Toen hij geen uitweg meer zag koos hij voor deze onomkeerbare stap. In zijn laatste brief schreef hij: “Ik sluit dit leven af . Beter snel dan in schande leven.”
Een leven dat hij zo intens leefde als hij maar kon. Vrienden én vijanden blijven achter met gemengde gevoelens. Pieter, misschien lukt het je nu: rust in vrede.
Meer over dit onderwerp: Laatste vaart.
Dit artikel werd eerder gepubliceerd op de website van SAM Motorsport en in de Harlinger Courant.
Pieter heeft mijn Karel Doorman gekocht in juni. Eind juni nog bij hem geweest om te kijken of ik nog iets voor hem kon doen voor de opbouw van het schip. In juli kreeg ik al geen contact meer met hem. In Zwolle nog bij hem geweest bij de motorrace, waar ene Richard bij hem was en z’n jongste zoon.
Ben hiervan erg geschrokken.
missen hem nog dagelijks
klopt dat ik amanda en Richard bij hen waren in zwolle
Dag Amanda, ik ben niet zo thuis met de computer van daar dat ik dit bericht nu pas zie. Ik heb al vaak gedacht naar Harlingen te komen, om te kijken wat er van mijn Karel Doorman is geworden.
Ik had graag gezien dat hij nog eens met de vlootdagen in den Helder te zien zou zijn?
En vroeg mij af wie de nieuwe eigenaar nu is want ik zou graag in contact met hem komen.
Heel jammer dat het zo is gelopen.
Hartelijke groeten Joop van Poorten.
Volkerak 10 Zwolle
tel.038 4537919
E mail jvanpoorten@ziggo.nl
Wat een tragisch nieuws, ik voer in de machinekamer met Piet op de Vlieland tijdens de transatlantische oversteek naar Panama.
Piet was een vakkundig en robuust Kaptein met een enorme drive en vastberadenheid.
Soms wat nukkig als dingen niet helemaal verliepen zoals hij vond dat het moest maar zeker rechtvaardig!!
Dit zou ik nooit achter hem gezocht hebben maar als het knokken je te veel word….
Rust zacht ouwe reus..
Rino
zit ik mijn oude waterwerken te bekijken in de caribbean van de jaren 1997-2001 als project leider bij HCCC NV, kom ik een berichtje tegen van Pieter, ff googlen en kijken waar die uithangt, al heel lang niets meer vernomen.
kom ik dit tegen, pfffff. dat is echt ff een slik momentje.
herinner Pieter als een kleine vechter, nergens bang voor. Sleepje van de werkbarge Caballo van HCCC NV van Aruba naar Curacao op 24 december 2000 om 10 voor 12 s’nachts aankomen voor de ingang van de Annabaai met slecht weer en tegen alle regels in de barge naar binnen varen. ik sta hem op te wachten, zijn volgende opdrachtgever wijlen Jimmy de La-fuente staat ook op de kade met een grote mond dat Pieter op moet schieten want zijn werk was belangrijk.
Maar daar had Pieter ff geen oren naar, hij roept mij aan boord en zegt met een norse stem tegen Jimmy dat hij op de kade moet wachten en het niet wagen aan boord te komen “ander schiet ik je eraf” waren de woorden van Pieter. als ik aan boord ben en uit zicht van Jimmy begint hij te grijnzen en zegt “die gaan we nog een dagje laten wachten, morgen is het 1ste kerst wat denkt hij wel dat hij is!”.
prachtig ben nog een uurtje bij hem aan boord gebleven om inklaringen en papierwerk met hem te regelen en af te rekenen en hebben nog een biertje gedaan.
een man om nooit maar ook nooit meer te vergeten.