SAM-racedemo Itterbeck geteisterd door olie en wolkbreuken
Wolkbreuken, scheuren en hobbels, oliesporen. De SAM-racedemo in het Duitse graafschap Bentheim werd geteisterd door de Wet van Murphy. Toch, de doorzetters keken terug op een af en toe een vochtig, maar welbesteed weekend. Met pikzwarte wolken die hun lading loslieten pal boven het circuit. Sommigen gingen naar huis, maar bijna alle anderen bleven ter plaatse en reden hun manches, regen of niet. Droge periodes genoeg. Een week later op de Luttenbergring te Raalte opnieuw de Wet van Murphy. Het legendarische circuit is één van de hoogtepunten op de SAM-kalender. Een geslaagd evenement, met mooi weer, zeer goed gevulde klassen, interessante wedstrijden. Maar helaas konden niet alle klassen een tweede manche rijden, wegens enkele valpartijen – die overigens goed afliepen.
Tekst en foto’s: © SAM/Festina Lente, Inge en Gijs van Hesteren
Albertus Stik met 250cc MZ.
Het enige écht tweedaagse evenement van SAM speelt zich af in Duitsland. Dat voegt iets toe: de perfecte organisatie, het Duitstalige commentaar, de bratwursten, het lekkere bier, het massaal toegestroomde publiek en de coureurs uit de nabije omgeving. Over de weersomstandigheden merkte SAM-fotografe Inge van Hesteren later op: “Was het varen of was het rijden?” Zonnig weer werd afgewisseld door ongelooflijke hoeveelheden hemelwater. Stug doorzettende coureurs reden verdeeld over het weekend vier regensessies. Zij hadden pech. Anderen, zoals de 750cc-rijders, hadden meer geluk: vier maal droog weer.
Volgend jaar weer
We noemden al de goede organisatie door Itterbecker Herbert Scholte en zijn Duitse motorvrienden. Herbert was de laatste weken niet veel thuis geweest. Het organiseren van een ‘Oldtimer Rennen’ is geen sinecure. Hij vertelde na afloop, dat zijn echtgenote hem verboden had ooit nog een demo te organiseren. Echter, een paar dagen kwam er via Facebook beter nieuws: “Dank allemaal voor het toffe weekend dat ik met jullie mocht meebeleven. Ik heb erg veel plezier gehad. Dank ook aan alle vrijwilligers, zonder hen gaat het niet. Nadat jullie zondag allen toeterend en wuivend huiswaarts keerden ging er een knop om in mijn hoofd: dat gaan we volgend jaar herhalen, of niet soms?”
Verhitte strijd in de zijspanklasse
Vooral in de tweede manche van de zijspannen knokten Rudi de Wit/Lindsay Heijnk hard met Herbert Weiland/W. Perivolaris om de koppositie. De hele wedstrijd reden De Wit/Heijnk op de eerste plaats. Verwoed probeerde Weiland hen voorbij te komen. Op de eindstreep ging De Wit van het gas, zeker van de overwinning. Maar Weiland hield de PK’s erop en met miniem verschil kwam hij als eerste over de streep. “Ben ik ze voorbijgegaan? Ja hé, ik ben ze voorbij gegaan! Op de eindstreep! Jaaah!” riep Weiland na afloop, als een kind zo blij.
Rudi de Wit: “Ik moet zeggen dat we er erg van genoten hebben en dat ik niet had verwacht die Honda’s voor te kunnen blijven, zeker niet met remmen die ik niet geheel vertrouwde. De finish lag een halve meter te ver…. De Suzuki begon de laatste halve ronde in te houden, daardoor werden we op het laatste rechte stuk nog net voorbijgestoven door Weiland z’n Honda. Zo zijn we drie keer tweede geworden. Zaterdagmiddag de remmerij en zondag tot twee keer toe een inhoudende motor. Maar we weten nu dat het kan!”
Leen de Heer had veel problemen met zijn 350cc-tweetakt Yamaha. Eigenlijk Ducatirijder is hij meer gewend aan een kleppenwinkel. Maakt niet uit, schrijft hij: “Ondanks de pech heb ik toch een topweekend gehad. Er heerst gewoon een goed sfeertje en iedereen wil mekaar helpen. Dat vind ik gaaf.”
Tekst en foto’s: © Festina Lente, Gijs en Inge van Hesteren
