HARLINGEN-TERSCHELLING – Al zeventig jaar organiseert de Harlinger Watersportvereniging de roemruchte HT-zeilrace. Een jubileumwedstrijd, waarvoor zich een recordaantal van 170 deelnemers had aangemeld. De eerste wedstrijddag was zwaar, met kil en grijs weer. De harde noordenwind liep in vlagen op tot acht Beaufort, waardoor niet minder dan veertig schepen uitvielen.
Het feest op donderdagavond was er niet minder om. Een totaal verschillende terugreis: het begon met windstilte en anderhalf uur uitstel van de start. De zomer was doorgebroken.
Tekst en foto’s Gijs en Inge van Hesteren
Dit bericht is eerder gepubliceerd in de Harlinger Courant
Schipper Michiel Lok stuurt zijn waarschip ‘Vrije Vogel’ vastberaden door de woeste Westmeep.
Jouke van Keulen, vanuit het bestuur van de Harlinger Watersportvereniging verantwoordelijk voor de HT-race: “Op zich was de donderdag een prachtige zeildag. Er stond veel wind, zeker, en dat leverde incidenten en uitvallers op. Eén schouw had een man overboord, er is een boegspriet afgebroken, veel zeilen liepen schade op en we hebben een paar lichte aanvaringen gehad.”
Een knobbelige zee aan het begin van de Pollendam. De slechts 6,5 meter metende Tirion-eenheidsklasse gaat van start.
Eelke Dijkstra, bemanningslid van de WR 103, kon er niet over uit. “Wat je een lichte aanvaring noemt. We maakten een slag over bakboord in de Vliestroom. Toen we de zandbank aan de westzijde naderden gaven we naar de schepen achter ons aan dat we overstag moesten. Eén ging echter gewoon door. Wij konden geen kant op. Het was een harde klap. Voor ons was de wedstrijd afgelopen. Het andere schip had heel veel schade, heb ik later begrepen.”
Van Keulen: “De grote zware schepen hadden relatief meer averij dan de lichte. Die hadden vooral veel water aan boord. Enfin, iedereen ligt nu veilig in de jachthaven op Terschelling.”
Tweede zeildag warm en zonnig
Op vrijdag aanvaardden de zeilers de terugreis. Een strakblauwe hemel met daarboven de junizon. Een enkel zuchtje wind, dat was het. Het voltallige deelnemersveld dobberde met slaphangende zeilen in de Noordmeep. De wedstrijdleiding besloot tot uitstel van de start. Anderhalf uur later werd toch het sein gegeven.
Wachten op wind in de Noordmeep.
Peter Hans, bestuurslid van de watersportvereniging: “Uiteindelijk kwam er meer wind en werd er prima gezeild. Iedereen is netjes aangekomen in de haven van Harlingen. Zelf voer ik mee in één van de volgboten. Ik heb meer dan duizend foto’s gemaakt. De tweede dag was de volgboot tegelijk een soort van dweilboot. Voor fotografen niet zo handig natuurlijk. Een bootje van Rijkswaterstaat was zo welwillend mij aan boord te nemen, zodat ik verder kon gaan met het beeldverslag. Dat staat nu op de website van de HT-race.”
’s Avonds bezochten de zeilers het grote slotfeest in restaurant ’t Wad aan de Waddenpromenade. Burgemeester Roel Sluiter reikte de prijzen uit. Peter Hans: “Volgend jaar doen we het wat minder groot dan nu, maar 2016 was dan ook een jubileumjaar.”
Boegbeeld van de watersport
De organisatie zette enkele mensen in het zonnetje, die al vaker dan 25 keer hadden deelgenomen aan de wedstrijd. ‘Boegbeelden van zeventig jaar HT-race’ noemde voorzitter Bernard Kramer hen.
Het meest opvallend was Rinus Groen. Op 87-jarige leeftijd trotseerde hij ook ditmaal de woeste golven van de Waddenzee, aan boord van zijn schip De Vrouwe Rinske. “Hij is nog steeds de schipper”, zegt zijn dochter. “We luisteren heel goed naar zijn aanwijzingen.”
De familie Groen, alweer bekomen van de wilde tocht naar Terschelling. In het midden Rinus Groen
Groen: “Hoe vaak het precies is geweest dat ik de HT heb gezeild, ik weet het niet eens. Meer dan dertig keer in elk geval. De eerste keer moet in de jaren zestig geweest zijn. Ik heb ergens de oude logboeken nog, maar daar zou ik voor moeten gaan zitten. Een vriend had gehoord dat ik pas een zeeschouw had aangeschaft en zei: ‘dan moet je met mij de HT gaan varen’. Dat was het begin van een traditie. We hebben altijd een gezellige ploeg aan boord en dan is het bepaald niet vervelend om mee te doen.”
Gezien zijn leeftijd had Rinus Groen het vaste plan om tijdig te kooi te gaan. Het was een enerverende zeildag geweest, van Harlingen naar Terschelling. “Wakker blijven!” had zijn bemanning hem bezworen. “Je moet mee naar de Tonnenloods. Er gaat iets bijzonders gebeuren.”
Ambtelijke regeldruk
De organisatie van het feest in de Terschellinger Tonnenloods had heel wat voeten in de aarde. Van Keulen verzuchtte: “We hebben eindeloos vergaderd, draaiboeken, risico-inventarisaties en rampenplannen moeten opstellen. Het wordt op die manier bijna onmogelijk om met vrijwilligers evenementen te organiseren. Akkoord, zo’n voormalige bedrijfshal is geen gebruikelijke feestlocatie, dus de gemeente mag best vragen om aandacht voor de veiligheid. Dit schiet echter te ver door. Bijvoorbeeld de verplichting tot inhuren van een professioneel beveiligingsbedrijf – het kost handenvol geld en waarvoor is het nodig? Zo gaat alles te gronde door regeldruk.”
Bestuurslid Jouke van Keulen, zelf een fanatiek wadvaarder.
De meeste zeilers – hoofdzakelijk dames en heren op leeftijd in goeden doen – onderschreven de conclusie van Van Keulen. Hoe goed de geüniformeerde beveiligers het ook bedoelden, ze gaven toch een ietwat lugubere sfeer aan het feestje. “We zijn toch geen motorbende, waarbij je knokkerij moet verwachten?”
Dag twee. In een lang lint op weg naar de start.
