Dit artikel verscheen in het novembernummer van MON Motorsportnieuws
In het Gelderse Oosterwolde een door SAM goed georganiseerde slotdemo. Een lekker lang stratencircuit met een recht stuk van 1100 meter. Voor veel deelnemers eindelijk de kans om ook eens de hoogste versnelling uit te proberen. “Doe dat met je verstand,” zei bestuurslid Willem van IJzendoorn. “Vooral voor de tweetaktrijders zou een direct lijntje tussen je grijze hersencellen en je rechterhand wel eens goed voor je veiligheid kunnen zijn!”
Tot aan dit allerlaatste evenement van het jaar dienden zich nieuwe deelnemers aan. Willem Brink (65), bestuurder van een nog niet eerder aangemeld Ducatizijspan, wist al wat zijspanrijden was: “In 1984 was ik Nederlands zijspankampioen grasbaan. Maar rijden op asfalt, dat vind ik echt wat anders. Ik moet heel erg wennen. Ik doe het rustig aan, reken maar!”
Zijn bakkenist Gert Drost was met 46 jaar een stukje jonger. “Al een jaar of vijf rijd ik bij deze en gene mee in de combinatie. Dat is ook waarom Willem mij heeft meegevraagd. Ik kan hem tips geven vanuit het bakje. Een ding kan ik wel zeggen: met dit blokje loopt het span verschrikkelijk hard!”
Helemaal vanzelf ging het die eerste keer nog niet. Willem deed het heel kalm aan en dat was terecht. Maar uiteindelijk viel hij stil langs de baan en moest de bezemwagen eraan te pas komen. Geen nood: volgend jaar heel veel nieuwe kansen!
Meer zijspan
Gert Moes en Nathalie Brugge: in het SAM-wereldje waren ze niet onbekend, maar als zijspanteam stonden ze pas voor de tweede keer aan de startlijn. Ditmaal niet met het Dnjepr-span van de buurman, maar met de BMW-combinatie waar normaal gesproken Géral en Ilse de Haas mee rijden. “Opnieuw wennen voor ons. Het span rijdt prachtig. We doen het rustig aan, want we willen ook niets kapot maken natuurlijk. Maar we gaan wél voor een podiumplek!”
Gert kan wel waarzegger worden, want aan het einde van de dag stonden Nathalie en hij als winnaars op het erepodium. Knap gedaan!
Condor
Gerard Wezel reed in Oosterwolde voor de tweede keer mee in de 350-klasse. Aalsmeer was zijn debuut, waarbij hij meteen al met de beker voor de derde plaats naar huis ging. Dat smaakte naar meer.
“Voor Van der Veldt Bronbemaling reed ik al een paar keer SAM-endurances met één van hun Harley-Davidson 883cc-racers. De kortere klassieke demo’s leken me ook heel leuk. Ik had net een Condor rijklaar voor de openbare weg. Dat is een in Zwitserse licentie gebouwde Ducati eencilinder. Ik heb de verlichting verwijderd en heb me aangemeld. Ik heb wel commentaar gekregen op de legergroene kleur van mijn motor. Tja, ik vind het wel passen bij dit motortype. Over smaak valt niet te twisten. Hum, hij is ontzettend langzaam. Op het rechte eind gaan we niet harder dan 120, geloof ik. Maar in het bochtige gedeelte wist ik mijn voorliggers in zicht te houden. Sturen doet hij wel, net als een Italiaanse Duc. Daar ben ik wel tevreden over!”
Gerard en de Condor deden het prima, want na die eerdere derde plaats waren ze dit keer de eersten op regelmatigheid!
Weer gladheid
Het einde van de demo’s stond in het teken van olie. De Honda CB500 van Dirk Ris verloor het oliepeilkijkglaasje. Voordat hij het wist lag hij ondersteboven in een sloot, gelukkig op een langzaam stuk van de baan. Van de weeromstuit volgde Dick Beets zijn voorbeeld. Beiden zonder vervelende gevolgen. Onze altijd nijvere en oplettende rijdende baancommissaris Tonnie van de Bunte had het er drukker mee. Niet alleen gaven sommigen hém eerst onterecht de schuld van het oliespoor, maar hij was ook degene die met zakken vol grit op schoot naar de baanposten moest rijden om het euvel te verhelpen. En dagen ná het evenement stond hij nog eenzaam met een hogedrukspuit de straat schoon te maken. Tja, volgend jaar willen we graag weer terugkomen.
Volg de meest actuele berichten op de SAM-website: www.sammotorsport.nl.